Бала дүниеге келген сәттен бастап тамақ қабылдау инстинкті бар. Жасы ұлғайған сайын ол тамақ жегісі келетінін түсінуді тоқтатпайды. Сондықтан баланы тамақтандыруды ата-аналар тарапынан мәжбүрлеу дұрыс емес. Егер бала қалыпты өсіп, дамып жатса, онда ол қалағанын, қанша жегісі келсе, сонша жеуге мүмкіндік беру керек. Баланы тамақ жеуге мәжбүрлеу табиғи сезімін бұзуы мүмкін, кейіннен артық тамақтану мен артық салмақпен күресуге тура келеді. Барлық балалар әртүрлі және балаға қажетті мөлшерде тамақ беру маңызды.

1. Бала аш емес. Соңғы тамақтан кейін көп уақыт өтсе де, бала әлі де тойып жүрген болуы мүмкін. Ата-аналар тамақтың калориялылығын және баланың энергия жұмсауын ескеруі керек. Егер тамақ калориялы болса, бірақ бала мультфильмдер көріп отырса, далада ойнамай жатса, онда ол ұзақ уақыт бойы тамақ жегісі келмеуі мүмкін. Физикалық белсенділік организмнің энергия жұмсауына ынталандырады, ал бала тезірек ашығады.

2. Балада күн тәртібі жоқ. Балаға шамамен бір уақытта тамақ беру ұсынылады. Баланың оптималды порциясы – екі алақанының көлемі. Сонымен қатар, бала күн сайын таза ауада уақыт өткізіп, уақтылы ұйықтауы керек. Егер балада белсенді уақыт аз болса, онда ол нашар тамақтанады дегенге таңғалмаңыз.

3. Бала ауырып жатыр. Тәбетінің болмауы қандай да бір аурудың симптомы болуы мүмкін. Көптеген балалар тіс шыққанда нашар тамақтанады. Бала температура көтерілгенде де тамақтан бас тартуы мүмкін. Балаңызды ботқасын жеуге мәжбүрлемес бұрын, оның денсаулығын тексеріңіз.

4. Бала «тәбетін бұзады». Кейде жеңіл тағамдар түскі немесе кешкі ас кезінде баланың нашар тамақтануына себеп болуы мүмкін. Егер сіз жақын арада дастарқан басына отырмақ болсаңыз, балаға печенье мен кәмпит бермеңіз.

5. Балаға нақты тағам ұнамайды. Бала тамақтың барлық түрінен емес, тек сүт ботқасынан немесе белгілі бір ас түрінен бас тартуы мүмкін. Әркімнің өз талғамы бар, балалардың да өз таңдауы болады. Баланың қалауын ескере отырып, мәзірді жоспарлаңыз. Жаңа дәмдермен балаңызды біртіндеп таныстырыңыз, тамақтандыруды енгізгендей. Балалар жаңа дәмдерді қабылдауға құлықсыз, бірақ егер жиі және аз мөлшерде берсеңіз, олар үйренеді.

6. Балада психологиялық проблемалар бар. Балалар отбасындағы психологиялық жағдайды сезінеді. Тамақтан бас тарту ата-аналардың назарын өзіне аударуға байланысты болуы мүмкін.

7. Балада тамақ неврозы дамыды. Егер ата-аналар баланы оның қалауын ескермей үнемі тамақтандыруға мәжбүрлесе, онда балада тамақ неврозы дамуы мүмкін. Мұндай балалар табақ көргенде жылап, басқа бөлмеге қашып кетуі немесе ашулануы мүмкін.

8. Барлық балалар әртүрлі. Балаңызды басқа балалармен салыстырудың қажеті жоқ. Әркімнің физиологиялық ерекшеліктері бар. Егер бала аз жесе, онда кішкентай порцияларды пайдалы және қоректік етіп жасаңыз, бірақ оны өз қалауы бойынша одан көп тамақтандыруға мәжбүрлемеңіз.

Тамақтан бас тартуды жаман мінез-құлық немесе кірпияздық деп қарамаңыз. Мәселені түсініп, оны шешуге тырысыңыз. Өз іс-әрекеттеріңізді ойлап, бәрін дұрыс істедіңіз бе, соны талдаңыз. Егер қате жібергеніңізді түсінсеңіз, онда қателіктеріңізді тезірек түзетуге тырысыңыз. Ертегі терапиясы сияқты әдістерді пайдаланыңыз. Балалар ұйықтар алдында сүйікті ертегі кейіпкері туралы қуана тыңдайды, ол жақсы тамақтанғандықтан мықты және батыл болды. Баланы тағамның әдемі безендірілуімен қызықтырып көріңіз. Әдеттегі өнімдер қамалға, машинаға, сүйкімді бетке айналуы мүмкін – ата-аналардың фантазиясына шек жоқ.Өз балаңызға не ұнайтынын өзіңіз жақсы білесіз. Сол себепті ертегілерді де балаңыз жақсы көретін кейіпкерге сай құрастырыңыз.